 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Свой воблік сапраўдны
яна не прыпомніць даўно,
Але памятае
цяпло чалавечае хаты –
Сівая варона
маё прылюбіла вакно
І лётае з могілак,
сеючы рогат хрыпаты.
На вокны другія лятуць
галубы, вераб’і...
Што хоча сказаць мне
абвуглены сколак сумненьня?
Ня птушка – душа,
а гарлае – таму што баліць,
І пер’яў баіцца сваіх
з хваравітым адценьнем.
Дваром пралятае –
шпурляюць каменьні ў яе
Хлапчыскі, якія жывуць
паміж сёньня і заўтра.
Прадзедаўскі боль
прылятае штодня да мяне
У пер’ях праклёну,
у паху палынавай гары.
Садзіцца за шыбай –
а цень адкідае ў пакой.
Паветра здаецца гаркавым,
а шкло – непразрыстым.
...А сёньня на шкле падсыхала
вароніна кроў
І голуб за шыбай
бялюткія перайкі чысьціў.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
